Saya terharu.
Walaupun orang cakap tu pon nak terharu.
Rasanya sume husband akan buat macam husband saya buat.
Hari Sabtu lepas ikut B buat kerja kat opis.
Saya cakap kat dear,
Saya nak makan laksa.
Masa tu dah nak dekat Maghrib and dalam keadaan hujan.
Saya dalam kereta terbaring sebab pening kepala but at the same time terasa sangat nak makan laksa.
Dah memang tu feveret saya sejak kecik.
Aritu mengada plak nak makan laksa.
Sebelum pergi opis makan kat Tesco takda plak nak order.
Pastu terpaksa susahkan B plak.
Saya jadi touching sebab B susah payah carikan laksa untuk saya.
"Kalau untuk baby, B sanggup cari laksa"
"Mana ada baby la B. Owh kalau sy yg nak makan B taknak cari la..."
=p
Disebabkan takda and dah Maghrib pencarian tak diteruskan.
Esoknya sebelum pergi tengok rumah kat Sendayan.
B belikan saya laksa kat Senawang.
Siap bawakkan saya bekas nak makan sebab nak makan kat rumah.
Saya yang jenis tak sabar terus makan dalam kereta.
Taknak tunggu sampai rumah. Jauh!
Memang gelojoh.
Ok lega dapat makan laksa.
Hasrat tercapai!
Lepas ni nak makan apa plak?
Sampai rumah ada orang belanja KFC plak.
Thanks to Liyana and her hubby.
First time i ollss makan kat rumah tu.
Heee...beralaskan kotak and bermejakan polystyrene kipas.
=p
Nyum nyum..
=p
(Ihsan:Google)
P/s: I love my Husband!
0 Kata-Kata Inspirasi:
Post a Comment